Rio Alma
Unang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng sampalok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang nawawalang ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang inaayos ang papel na sombrero. "Pero hindi hinahanap ang ulan," nagtatakang
nagkamot ng tuktok ang sampalok. "Dumarating ito kung kailan gusto." "Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang
ayaw dumalaw ng ulan," sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat.
Ikalawang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng manok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang nakalimot na ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang nagpupunas ng pawis na tumatagaktak. "Pero hindi hinahanap ang
ulan," nagtatakang tilaok ng manok. "Dumarating ito kung tinatawagan at dinadasalan." "Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal
nang hindi makarinig ang ulan," sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat.
Ikatlong Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng bundok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nawawalang ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang hinihimas ang kabayong humihingal. "Matagal nang umalis dito ang
ulan," paliwanag ng kalbong bundok. "Nagtago sa pinakamataas na ulap." "Kung gayon, aakyatin ko ang ulap," sabi ng Sundalong
Patpat at umimbulog agad sa simoy na pumapagaspas.
Ikaapat na Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng ulap. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nagtatagong ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang tinatapik ang nahihilong kabayong payat. "Matagal nang umalis dito
ang ulan," paliwanag ng maputlang ulap. "Nagtago sa pusod ng dagat." "Kung gayon, sisisirin ko ang dagat," sabi ng Sundalong Patpat
at lumundag pabulusok sa mga along nakatinghas.
Ikalimang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng dagat. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nagtatagong ulan," sagot ng Sundalong Patpat at iwinasiwas ang espadang patpat. "Pero hindi nagtatago ang ulan," paliwanag
ng nagniningning na dagat. "Ibinilanggo ni Pugita sa kaniyang mutyang perlas." "Kung gayon, papatayin ko si Pugita," sabi ng matapang
na Sundalong Patpat. "Palalayain ko ang ulan."
At sinugod ng Sundalong Patpat sakay ng kaniyang kabayong payat ang yungib ni Pugita. Nagulat si Pugita sa biglang pagpasok ng
Sundalong Patpat na iwinawasiwas ang espadang patpat. Nagulat si Pugita sa liksi at lakas ng maliit na Sundalong Patpat. Nagulat si
Pugita sa talim at talas ng kumikislap na espadang patpat.
Una at Ikalawang Pangkat: Mabilis at isa-isang tinigpas ng Sundalong Patpat ang malalaki't mahahabang galamay ng mabagal at
matabang dambuhala. Isa, dalawa, tatlo. Apat. Lima. Anim. Pito. Walo! Huli na nang magbuga ng maitim na tinta si Pugita. Nasungkit
na ng Sundalong Patpat ang mutyang perlas na nakapalawit sa kuwintas ng nalumpong hari ng dagat!
Ikatlo at Ikaapat na Pangkat: Hawak ang perlas, dali-daling sumibad patungong pampang ang Sundalong Patpat sakay ng mabilis
na kabayong payat. Pag-ahon ay agad niyang ipinukol ang mutyang perlas paitaas, mataas, mataas na mataas, hanggang umabot sa
tiyan ng ulap at sumabog na masaganang ulan.
Ikalimang Pangkat: Nagbunyi ang buong daigdig. Sumupling muli't naglaro ang mga damo't dahon. Nagbihis ng lungtian ang mga
bukid at bundok. Muling umawit ang mga ibon at ilog…
Lahat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng sampalok. "Saan ka na naman dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang gusi ng ginto sa puno ng bahaghari," sagot ng makisig na Sundalong Patpat at pinatakbo ang makisig na kabayong
Unang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng sampalok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang nawawalang ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang inaayos ang papel na sombrero. "Pero hindi hinahanap ang ulan," nagtatakang
nagkamot ng tuktok ang sampalok. "Dumarating ito kung kailan gusto." "Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal nang
ayaw dumalaw ng ulan," sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat.
Ikalawang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng manok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang nakalimot na ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang nagpupunas ng pawis na tumatagaktak. "Pero hindi hinahanap ang
ulan," nagtatakang tilaok ng manok. "Dumarating ito kung tinatawagan at dinadasalan." "Kung gayon, aalamin ko kung bakit matagal
nang hindi makarinig ang ulan," sagot ng Sundalong Patpat at pinatakbo ang kaniyang kabayong payat.
Ikatlong Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng bundok. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nawawalang ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang hinihimas ang kabayong humihingal. "Matagal nang umalis dito ang
ulan," paliwanag ng kalbong bundok. "Nagtago sa pinakamataas na ulap." "Kung gayon, aakyatin ko ang ulap," sabi ng Sundalong
Patpat at umimbulog agad sa simoy na pumapagaspas.
Ikaapat na Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng ulap. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nagtatagong ulan," sagot ng Sundalong Patpat habang tinatapik ang nahihilong kabayong payat. "Matagal nang umalis dito
ang ulan," paliwanag ng maputlang ulap. "Nagtago sa pusod ng dagat." "Kung gayon, sisisirin ko ang dagat," sabi ng Sundalong Patpat
at lumundag pabulusok sa mga along nakatinghas.
Ikalimang Pangkat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng dagat. "Saan ka dadalhin ng kabayong payat?" "Hinahanap
ko ang nagtatagong ulan," sagot ng Sundalong Patpat at iwinasiwas ang espadang patpat. "Pero hindi nagtatago ang ulan," paliwanag
ng nagniningning na dagat. "Ibinilanggo ni Pugita sa kaniyang mutyang perlas." "Kung gayon, papatayin ko si Pugita," sabi ng matapang
na Sundalong Patpat. "Palalayain ko ang ulan."
At sinugod ng Sundalong Patpat sakay ng kaniyang kabayong payat ang yungib ni Pugita. Nagulat si Pugita sa biglang pagpasok ng
Sundalong Patpat na iwinawasiwas ang espadang patpat. Nagulat si Pugita sa liksi at lakas ng maliit na Sundalong Patpat. Nagulat si
Pugita sa talim at talas ng kumikislap na espadang patpat.
Una at Ikalawang Pangkat: Mabilis at isa-isang tinigpas ng Sundalong Patpat ang malalaki't mahahabang galamay ng mabagal at
matabang dambuhala. Isa, dalawa, tatlo. Apat. Lima. Anim. Pito. Walo! Huli na nang magbuga ng maitim na tinta si Pugita. Nasungkit
na ng Sundalong Patpat ang mutyang perlas na nakapalawit sa kuwintas ng nalumpong hari ng dagat!
Ikatlo at Ikaapat na Pangkat: Hawak ang perlas, dali-daling sumibad patungong pampang ang Sundalong Patpat sakay ng mabilis
na kabayong payat. Pag-ahon ay agad niyang ipinukol ang mutyang perlas paitaas, mataas, mataas na mataas, hanggang umabot sa
tiyan ng ulap at sumabog na masaganang ulan.
Ikalimang Pangkat: Nagbunyi ang buong daigdig. Sumupling muli't naglaro ang mga damo't dahon. Nagbihis ng lungtian ang mga
bukid at bundok. Muling umawit ang mga ibon at ilog…
Lahat: "Saan ka pupunta, O, Sundalong Patpat," tanong ng sampalok. "Saan ka na naman dadalhin ng kabayong payat?" "Hahanapin
ko ang gusi ng ginto sa puno ng bahaghari," sagot ng makisig na Sundalong Patpat at pinatakbo ang makisig na kabayong
No comments:
Post a Comment